De bouwvergunning

Een bouwvergunning is een gemeentelijke toestemming om een bouwwerk op te richten of aan te passen. De Woningwet bepaalt voor welke bouwwerken (ook “niet voor bewoning bestemde gebouwen” of “bouwwerken geen gebouw zijnde” zoals bruggen etc) een vergunning vereist is.

Bij de beoordeling of een bouwvergunning moet worden verstrekt, wordt getoetst of het bouwplan voldoet aan vier regels:

• Het bestemmingsplan;
• Het Bouwbesluit;
• De lokale Bouwverordening;
• De redelijke eisen van welstand.

Kosten
Een gemeente brengt voor het afgeven van een bouwvergunning leges (kosten) in rekening, over het algemeen is het een percentage (gemiddeld 1-4%[1]) van de bouwsom. De kosten kunnen per gemeente en soort bouwvergunning sterk verschillen, dit wordt veroorzaakt door de wijze waarop een gemeente de kosten berekent. In sommige gevallen worden alle werkelijke kosten inclusief overhead berekend, in andere gevallen wordt een deel van de kosten uit de algemene middelen (belastinginkomsten) betaald. De Vereniging Eigen Huis wil dat er een eind komt aan de enorme verschillen.

Termijn
In Nederland moet een gemeente een aanvraag binnen 12 weken afhandelen, waarbij eenmalig met zes weken verlengd kan worden (artikel 46 Woningwet). Indien de vergunning binnen die tijd niet afgewezen of toegekend wordt dan wordt deze van rechtswege afgegeven, wat inhoudt dat de vergunning effectief gezien verleend is.Dit is echter niet van toepassing indien de bouw in strijd is met het bestemmingsplan.
Bij een licht-bouwvergunningplichtig bouwwerk moet de gemeente binnen zes weken laten weten of er toestemming is om te bouwen of niet.

Na de verlening van de vergunning kunnen belanghebbenden (omwonenden, concurrenten, belangenorganisaties) binnen 6 weken bezwaar maken. Een van rechtswege verleende vergunning kan in de bezwaarprocedure alsnog herroepen worden. Na bezwaar staat beroep bij de rechtbank en hoger beroep bij de Raad van State open.